سلام به دوستای گلم
از اینکه زیاد عکس نمیذارم عذر میخوام ،آخه آرمینا خانوم همه وقت مامانشو پر میکنه،قربون دخترم برم که انقدر مامانشو سرگرم کرده و به زندگی مامان و بابا رنگ و بوی تازه داده و نفس مامان رو به خودش وابسته کرده.
همیشه فکر میکردم که مامان شدن کار سختیه اما وقتی به معنای واقعی مادر شدن پی میبری که مادر شده باشی.اون احساس مسئولیت و نگرانی همیشگی که در وجود یک مادر هست رو فقط یک مادر درک میکنه.من که قبل از به دنیا اومدن عزیز دلم حرفای دیگه ای میزدم الان طاقت یک لحظه جدایی رو از دختر کوچولوم ندارم.
دلم میخواد آرمینای من زودتر بزرگ بشه و منم مثل بقیه مامانا از خندیدن و راه رفتن و غذا خوردن و ... شیرین کاریهاش عکس بزارم و لذت ببرم.دختر عزیزم دوست دارم و برای خوشبختی و پیشرفت تو هرکاری میکنم.
